2mmedia/bigstockphoto.com
Lofty to mieszkania adaptowane z wnętrz opustoszałych fabryk i magazynów. Pomysł takiego wykorzystania przestrzeni pojawił się po raz pierwszy w latach 60. w nowojorskiej dzielnicy SoHo. Typowy loft jest wysoki i przestronny, co pozwala na duże możliwości aranżacyjne. Nie musimy mieć do dyspozycji hali fabrycznej, by przenieść pewne elementy tego stylu do naszych mieszkań – jednak wygląda on najlepiej w wysokich wnętrzach o większym metrażu (np. w starym budownictwie).
Co charakteryzuje styl loftowy? Przede wszystkim prostota i surowość. Charakterystycznym elementem jest beton – można wyeksponować betonowe ściany już występujące we wnętrzu lub wykorzystać specjalny dekoracyjny beton architektoniczny. Nieraz widuje się też ściany z cegieł. Rury i instalacje, które w innych stylach są elementem niepożądanym i dąży się do ich starannego maskowania, tutaj są wyeksponowane, gdyż nadają mieszkaniu przemysłowy klimat. Okna są duże, często ze szprosami. Typowe są też stalowe schody i windy, a także widoczne filary i belki stropowe. Podłogi są wyłożone surowym drewnem lub pokryte żywicą epoksydową, ewentualnie pozostawia się nieosłonięta betonową wylewkę.
Jeśli chodzi o zagospodarowanie przestrzeni, często brakuje wyraźnego podziału na pomieszczenia – widzimy salon połączony z kuchnią i częścią sypialną, ewentualnie oddzielone przepierzeniami (np. z blachy ażurowej). W mieszkaniu można osiągnąć ten efekt przez wyburzenie niektórych ścian działowych. Jeśli mamy do dyspozycji wysokie wnętrze, można też stworzyć antresolę.
Meble i elementy dekoracyjne są zwykle wykonane ze stali, aluminium i szkła, nieraz w połączeniu z drewnem, by nieco złagodzić i ocieplić surowy charakter pomieszczenia. Często wykorzystuje się europalety. Można też pokusić się o przełamanie konwencji i wprowadzenie dodatków w innych stylach – np. zabytkowych drewnianych mebli i elementów ze skóry. Dobrze wygladają też meble i ozdoby z tworzyw sztucznych w odważnych kolorach.