Projektowanie oraz budowanie każdej drogi osiedlowej musi odbywać się na odpowiednich zasadach, określonych w ustawie z dnia 21 marca 1985 roku o drogach publicznych oraz ustawie z 20 czerwca 1997 roku – Prawo o ruchu drogowym.
Drogą wewnętrzną (osiedlową) nazywa się wydzielony grunt lub działkę gruntu oznaczone w ewidencji gruntów oraz budynków jako droga, nieuznany za część drogi publicznej. Nie istnieją jakiekolwiek dodatkowe wytyczne w projektowaniu lub tworzeniu w zakresie dróg wewnętrznych na osiedlach mieszkaniowych.
Podstawą wykonania projektu jest zaakceptowany przez zarządcę dostęp do dróg publicznych, a także możliwości transportowe czy komunikacyjne. Czasami dodatkowe wymogi może ustanowić też odpowiedni wydział gospodarki przestrzennej i wydział administracji budowlanej. Wiąże się to z ustanowieniem przeznaczenia oraz zagospodarowania osiedla jako przestrzeni deweloperskiej. Szczególną uwagę należy zwrócić przy projektowaniu na wymiary miejsc parkingowych i warunki, jakim powinny odpowiadać budynki oraz ich usytuowanie (różnice w szerokościach jezdni manewrowych, itp.). Natomiast w zakresie konstrukcji, a także parametrów geometrycznych przyjmuje się rozporządzenie ministra transportu w sprawie warunków technicznych dróg publicznych i ich usytuowania.
W obrębie jakiejkolwiek większej nieruchomości lub zabudowań osiedla zawsze konieczne jest wyznaczenie drogi wewnętrznej (osiedlowej). Według najnowszych norm na takiej drodze również obowiązują przepisy ruchu drogowego. Zatem na drodze osiedlowej mają pierwszeństwo osoby, które uczestniczą w ruchu jako osoby piesze bądź rowerzyści. Dlatego też każda droga wewnętrzna jest właśnie im podporządkowana. Należy ją zatem wyznaczyć tak, aby mogła dobrze spełniać swoje funkcje.
Sieć dróg osiedlowych musi zapewniać możliwość bezpiecznego poruszania się mieszkańców w jej obrębie. Ruch samochodowy jest na tego rodzaju drogach traktowany jako drugorzędny, dlatego samochody zawsze muszą ustępować pierwszeństwa pieszym oraz rowerzystom.
Każda droga wewnętrzna musi gwarantować bezpieczeństwo, a także płynność przejazdu. Natomiast zgodnie z przepisami jej minimalna szerokość w liniach rozgraniczających to teoretycznie 3 m.